Liściolubka selerowa

Jest to muchówka długości 5—7 mm, barwy żółtoczarnej, z charakterystycznym wzorem na skrzydłach, podobna do nasionnicy trześniówki i trzepa szparagówki. Larwy, długości 7—9 mm, są wrzecionowate, białe, z przeświecającym zielonym pokarmem. Zimują poczwarki w bobówkach w wierzchniej warstwie gleby. Wiosną wylatują muchówki, które składają jaja pod skórkę liści selera, pietruszki, pasternaku, lubczyku, anyżu i arcydzięgla. Wylęgłe w maju larwy wyjadają w miękiszu liści placowate miny, najpierw białawe, a następnie brunatne. Dojrzałe larwy opuszczają miny i przepoczwarczają się w glebie na głębokości 3—4 cm. Larwy drugiego pokolenia występują w lipcu i sierpniu. W latach masowego pojawu liściolubka wyrządza duże szkody, obniżając plon korzeni. Zapobieganie i zwalczanie. W ogrodach przydomowych usuwać na początku żerowania szkodnika liście z larwami i głęboko zakopywać lub palić. Plantacje należy opryskać w okresie masowego wylęgania się larw jednym z następujących preparatów: Owadofos płynny 50 (1 l/ha), Sadofos płynny 30 (2,4 l/ha), Foschlor płynny 25 (2,5 l/ha), Basudin 25 EC (0,9 l/ha) lub Winylofos płynny 50 (0,6 l/ha). W razie potrzeby zabieg należy powtórzyć. Opryskiwania będą również zwalczać zmieniki pod warunkiem, że będą wykonane wczesnym rankiem, gdy są mniej ruchliwe. Na selerze mogą jeszcze występować: połyśnica marchwianka, nicienie i przędziorek Chmielowiec.